Batman & Robin

Hvað kallast Batman & Robin eftir að þeir hafa orðið undir valtara? Svar: Flatman & Ribbon.

Frekir sunnanmenn

Eftir tvi sem madur fikrar sig sud-austar eftir Italiuskaganum, tvi meira virdist blòdhitinn aukast og fòlk verda òhefladra. Sagan segir reyndar ad Mafian stjòrni ollu frà Napòli og sudur ùr. T.d. tegar vid komum til Napòli var atgangurinn og frekjan slik i leigubilstjòrunum ad madur vard bara smeykur, enda stutt verkfall rùtubilstjòra og lestanna i gangi à sama tima og gòsentid i gangi hjà teim. Hef bara ekki lent i odrum eins làtum, beid bara eftir tvi ad teir faeru ad kyla hvern annan tegar teir reyndu ad draga fòlk inn i taxana snarvitlausir.

Skemmtilegt skilti

Italir

Magnad hvad Italir eru òtrùlega skondid fòlk. Manni finnst teir alltaf vera ad rifast, hundpirradir alveg. Var bara bùinn ad gleyma tessu tràtt fyrir ad vera ad koma til Italiu i 4. skipti. En pàfagaukurinn i lobbyinu à hòtelinu okkar er ansi hress, byr til skemmtileg hljòd. Hann er t.d. alltaf ad mjàlma eins og kottur. Tad eru heldur engir islenskir stafir a hoteltolvunni...

Farinn í frí...

...til Ítalíu með eiginkonunni. Toscana, Sorrento, Amalfi, here we come.

Brúðkaup

Í dag þann 27. júní verða gefin verða saman í Garðakirkju þau Guðmundur Bergkvist og Ólína Björg.

Kæri Gísli Marteinn

Ég er sammála þér að það er ekki fallegt þegar borgin er full af gargandi og rænandi mávum. En hvernig miðar annars meindýraverkefninu sem þú varst skrifaður fyrir frá borgarstjórn, ertu nokkuð hættur? Það var mikil hreingerning sem þú lést sýna í fréttunum í fyrra enda eru þessir mávar ekkert annað en fljúgandi rottur og flott þegar skytturnar stráfelldu þær. Að vísu fannst mörgum það full glannalegt að sjá skyttur standa með haglara á bökkum Tjarnarinnar og freta rotturnar niður fyrir framan börn og túrista en þar virkar víst ekkert annað þegar Tjörnin og borgin eru orðnar fullar af þessum ófögnuði.

Ég fór nefnilega að spá í þetta meindýramál fyrir nokkrum dögum þegar ég var að þvælast úti á Álftanesi. Þar sátu sílamávarotturnar í hundruðum á hreiðrum og eru margir ungar þegar skriðnir úr eggjunum. Ekki dettur nokkrum manni í hug að meindýraeyða því, það myndu einhversstaðar kallast fyrirbyggjandi aðgerðir. Í Kópavogi, á lúpínuenginu vestan við stóra íþróttahúsið Fífuna, sá ég kvikindin fjölga sér líka alveg óáreitt, rétt við mannabústaði. Það er kannski ekki nema von að það fyllist allt af meindýrum þegar þeim er leyft að fjölga sér í friði, á miðju höfuðborgarsvæðinu.

Væri nú ekki gáfulegt að huga að þessu heldur að þurfa einungis að skjóta fullorðnar rotturnar inni í miðri borg, búa til eitthvað plan til lengri tíma til að losna við ófögnuðinn. Að vísu er það mjög sjónrænt þegar borgarbúar sjá (í sjónvarpinu) að það er verið að gera eitthvað í málunum en flestir myndu þó kjósa að hafa þetta þannig að þeir sæju helst hvorki meindýraeyðana né mávana. Hjá borgarstjórn er kannski í lagi að hugsa þetta verkefni til skemmri tíma því enginn veit hvernig þeirri stjórn verður háttað í næstu viku (að neðan, rotta étur rottu)

Sótt um starf

Óvinir Íslands

Það eru margar hætturnar sem steðja að íbúum þessa lands. Varnarmálaráðherrann hefur gert miklar ráðstafanir og sett fé í ýmis verkefni og svo eru aftur komnar hingað erlendar orrustuþotur til að tryggja varnir landsins og haldnar eru stórar heræfingar reglulega á landinu með miklum tilkostnaði.

En ráðherrann gleymdi einu. Hann er alltaf að reyna að herma eftir ákveðnum stórþjóðum sem eru búnar að koma sér upp óvinum út um allt. Hætturnar sem hann telur ógna landslýð eru ekki mannlegir óvinir okkar. Óvinur Íslands númer eitt er að sjálfsögðu náttúran og þar á að eyða kröftum og peningum ríkisins til að tryggja öryggi íslendinga sem eru búnir að koma sér vel fyrir beint ofan á eldfjallahrygg.

Allt frá því mannfólk fór að þvælast hingað norður á þetta stórhættulega sker hefur náttúran leikið það grátt. Eldgos hafa úðað úr sér svo miklum eiturgufum og hrauni að fólk hefur dáið eða flúið land í hópum. Hafís hefur oft lokað stórum hluta landsins, (hvernig ætlum við að bregðast við því þegar það gerist næst?) Veðrið á norðurhjara er jú ekkert grín, það þarf ekkert að fjölyrða um það frekar. Jarðskjálftar hafa einnig leikið frónbúa grátt eins og nýjustu dæmin sanna, og svo geta auðvitað mannýg óargadýr komið syndandi til lands að norðan.

Það eru greinilega ekki til almennilegar viðbragðsáætlanir við öllum þessum hættum, einhverjar eru þó til og víst hefur bót verið gerð í þeim efnum á undanförnum árum. En í þessum áætlunum reiða stjórnvöld sig að stóru leiti á framtak borgaranna sjálfra, sem eru björgunarsveitirnar. En eitt er víst að ekki duga neinar erlendar orrustuþotur eða sérsveitir og hersveitir til varnar verstu óvinunum. Þó gæti BB verið búinn að láta eyða mikilli vinnu í viðbragðsáætlun við innrás talibana eða hryðjuverkum Al Quaeda, maður skal ekki segja.

Ég er hvorki herstöðvarandstæðingur né kommúnisti, aðeins rétthugsandi einstaklingur sem vill ekki standa bölvandi eldrauður í framan af reiði á þeirri stundu sem stjórnvöld brugðust vegna þess að þau voru búin að vera svo upptekin af einhverju kjaftæði og gleymdu mikilvægum þáttum í öryggi landsins. Mörgum íbúum New Orleans leið einmitt þannig þegar þarlend stjórnvöld skitu upp á bak þegar náttúran lék borgina og nágrenni grátt fyrir nokkrum árum.

Sjálfstæð velmegunarþjóð á norðurhjara sem neyðist til að reka björgunar- og hjálparsveitir með óbreyttum borgurum í sjálfboðavinnu verður að hafa rétta forgangsröðun á hlutunum.

Orlofsferðir til Íslands

Fyrirtækið hafís.gr er farið að bjóða upp á orlofsferðir til Íslands fyrir ísbirni sem eru orðnir leiðir á tilbreytingarleysinu í norðurhöfum. Ótrúlegt þykir að á Íslandi búi engir ísbirnir og segir í fréttatilkynningu frá fyrirtækinu að um sé að ræða miklar spennuferðir frá fyrstu mínútu því landsmönnum sé meinilla við hvíta bjössa og logandi hræddir við þá. Líklegt sé að riffilskyttur mæti geltandi brjálaðar ef fréttist af ferðum þeirra á landinu, þannig að spennufíklar fá mikið fyrir sinn snúð. Í tilkynningunni segir einnig að nóg sé að éta á Íslandi, þari, egg og gróður en einnig séu rollur nánast allsstaðar sem ku vera hið ljúffengasta kjöt fyrir bjössa með góða matarlyst.

Ísbjörn í æðarvarpi

Hálfviti hættir

Nú styttist í það að heimsbyggðin losni við mesta hálfvita sem komist hefur í hæstu valdastöðu í heiminum. Við gleðjumst að sjálfsögðu og af því tilfefni er gaman að rifja upp "highlights" eins og þeir segja í Ameríkunni. Hér er snillingurinn á bak við ræðurnar hans Bússa.

Bensínstöðvarborgarinn

Hver kannast ekki við það að fara út á land og langa í eitthvað að borða eftir að hafa keyrt í nokkra klukkutíma. Freistast svo til að fara í bensínsjoppu og panta hamborgara með frönskum, vitandi fyrirfram að hann er alveg óaætur. Þetta gerir maður hvað eftir annað á ferð sinni um landið en nánast allsstaðar nota sjoppurnar sömu auðveldu lausnina, bjóða bara upp á einhverja vesæla hamborgara og franskar sem maður byði ekki hundi. Mér er afar minnistæður "borgari" sem ég fékk eitt sinn í sjoppunni á Nesjum við Hornafjörð, en það var eitthvað það mesta óæti sem ég hef látið ofan í mig um dagana.

En það eru þó til veitingastaðir við hringveginn þar sem hægt er að fá góðan mat, þeir blasa bara yfirleitt ekki við frá veginum. Þetta er sama syndrómið og þegar maður er staddur á sólarströnd og við aðalgötuna, eða ströndina eru eintómir lélegir veitingastaðir með plaststólum með sérlega lélegum mat, og allt borið fram með vondum frönskum og tómatsósu. En ef maður leitar svo aðeins eða kynnir sér málið þá finnur maður gott að borða fyrir sama verð.

Gott dæmi um svona faldar perlur við þjóðveginn á Íslandi er til dæmis á Kirkjubæjarklaustri. Þar er veitingastaður inni í bænum sem heitir Systrakaffi, en ég átti þar einmitt leið um í gær. Það er bara fínn matur þar, prýðilegir hamborgarar, vel ætar pizzur og fleira gott, girnileg Klausturbleikja fæst þar líka og margt fleira. Þar stoppa ég yfirleitt á leiðinni út á land og er hættur að fara vonsvikinn aftur út í bíl, með magaverk eftir að hafa gleymt enn einu sinni hvað bensínstöðvarborgarinn er vondur.

Nú ef maður er mikill hamborgaraaðdáandi þá er líka hægt að beygja inn á Höfn í Hornafirði og fá sér borgara hjá Kokknum, þeir fá fullt hús stiga hjá flestum sem hafa bragðað.

Smíðavöllur meistarans

Í vísnahorninu að þessu sinni yrkir hirðskáld síðunnar, Ólafur Auðunsson, um húskofa nokkurn í Vogum sem Sverrir Stormsker er búinn að vera með á sölu í heilt ár og enginn virðist hafa áhuga á.

Hjá Vogum má líta einn vandlega byggðan kofa
er í vafa og hófsemi meistarann lengi mun lofa
Hann stór þarna minnir á hof eða höll
og háreistur mikið á smíðavöll.
Dót semað krakkar klambra saman.

Eitt er þó víst að við hönnun hans
var heldurennekki darraðardans.
og hönnuði þótti helvíti gaman.

Með andlausum klaufhömrum allt er barið
og ekki er mikið í umhverfið varið.
Hér rísa til skýja turnar tveir
í taumlausu hrauni --engum leir.
Því hann er í hönnuðar kolli.

Oft er hann párar með penna á blað
pælingar miklar eiga sér stað
er valda hrylling og hrolli.

Hin mikla höll úr hrauni rís
heima þar eiga víst enginn kýs
Í roki sudda og solli.

Sjóarasaga

Sjómannadagurinn var gær. Í tilefni af því er hér ein skondin saga af þremur sjómönnum að austan sem voru fyrir langa löngu staddir í enskri hafnarborg, í siglingu eins og það var gjarnan kallað. Þegar sjóararnir voru búnir að fá sér aðeins í aðra tána á einhverri kránni kemur upp sú hugmynd að fara á hóruhús því þeir höfðu fengið svo vel borgað fyrir fiskinn sem þeir höfðu selt fyrr um daginn. Einn mannanna þykist vera svakalega sleipur í enskunni og þegar inn er komið stígur hann fram og hefur orð fyrir hópnum til að panta þjónustu fyrir þá alla: "Three pussies. One for me, two for Gvend og Viggó. Nóg money!"

Þeim var umsvifalaust hent út.

Tímasetning

Það þarf víst ekki frekari vitnana við hvenær skjálftinn mikli reið yfir. Myndina tók ég hjá gamla settinu í Hveragerði, en þau sluppu ekki við eyðileggingu frekar en nokkur annar á svæðinu.