Versti viðskiptamaður áratugarins

Nokkrir álitsgjafar voru fengnir um daginn til að segja í sjónvarpi frá því hver þeim fyndist vera skandall ársins, versti viðskiptamaður ársins og ýmislegt fleira. Alveg varð ég steinhissa á því að enginn skyldi nefna Mr. Hannes Smárason sem versta viðskiptamann ársins, eiginlega áratugarins. Þessi svikahrappur er búinn að vera einn af aðalleikurunum í tveimur stærstu svikamyllum Íslandssögunnar, Decode svindlinu og FL Group hringrásar-mergsugunni sem bæði hafa kostað margan íslendinginn aleiguna. Hann mun aldrei þurfa að sæta neinum refsingum fyrir þessa glæpastarfsemi.

Fyrst var það Decode. Fyrir sirka áratug var fyrrnefndur Mr. Smárason aðstoðarmaður Kára Stefánssonar. Þeir sátu á leynifundum með stjórnendum verðbréfadeilda bankanna og ákváðu hreinlega gengið á bréfunum. Þeir sögðu öllum að gengið myndi fara endalaust upp og orðrómurinn var orðinn sá að gengið ætti eftir að fara upp í 200. Þáverandi forsætisráðherra lét ekki sitt eftir liggja í að hvetja þjóðina til dáða og drífa sig í að kaupa hlutabréf og grípa tækifærin sem sumir lögðu aleiguna í og aðrir tóku milljóna tuga lán því þetta var svo rakið dæmi.

Bréfin voru svo smá saman "ákveðin" upp í gengi sirka 60 á hinum unga íslenska rugl-hlutabréfamarkaði. Svo átti að fara með fyrirtækið inn á Nasdaq markaðinn í Ameríku. Þá áttu sko hlutirnir að fara að gerast og fólkið að græða feitt, en Decode-menn voru ekkert að hafa fyrir því að segja almenningi frá því þegar fyrirtæki fara þangað inn í fyrsta sinn þá þá fara þau aldrei inn á hærra gengi en 16-17 og sú varð raunin. Að vísu fór Decode inn á Nasdaq á sirka genginu 18 sem þótti mjög gott þá, skreið stuttu síðar upp í 28 og stuttu síðar var allt búið. En Mr. Smárason og fleiri sem vissu hvernig var í pottinn búið nýttu sér innherjaupplýsingar sínar, seldu bréf sín með flottum hagnaði til auðtrúa íslendinga sem fóru flestir á hvínandi hausinn eins og frægt er orðið. Mr. Smárason var orðinn moldríkur.

Svo mörgum árum síðar var það FL Group mergsugu-projectið, þar sem þeir félagar Mr. Smárason og Mr. Haraldsson náðu að sjúga nær allt hlutafé fólks á ævintýralegan hátt út úr FL group, síðar Stoðir og eitthvað annað. Mjög flókin og útpæld svikamylla. Þetta er útskýrt vel hér og part 2 er svo hér.

Ósáttur við bankann

Nýir eigendur Kirkjusands

Það er einhver draugagangur á Kirkjusandi. Frá byggingu hússins hefur það oft skipt um eigendur og ýmis skilti hangið á því, Sambandið, Íslandsbanki, FBA og hver veit hvað. Í morgun var greinilega kominn enn einn nýr eigandi að húsinu. Fljótlega verður svo komið annað skilti, það er þegar búið að ákveða hvað á að standa á því.

Erfiðir gjalddagar framundan

Hagfræði- og bankasnillingur áratugarins

Rétt í þessu var að ljúka kosningu á hagfræði- og bankasnillingi áratugarins og það kom ekki á óvart það var sjálfur Dabbi kóngur sem hreppti titilinn. Fyrir um áratug þegar hann var fossessráðherra hóf hann mikla herferð sem miðaði að því að selja allar mjólkurkýr landsins til velþóknandi fólks, t.d. voru nokkrir bankar seldir á slikk. Sumir þeirra voru jafnvel borgaðir upp á einu ári eða svo. Skömmu síðar fóru sumir nýríku bankamennirnir svo að skammta sjálfum sér ótæpilega og Dabbi tók þá fáeina þúsundkalla út úr sama banka í mótmælaskyni. Hann tók ekki út neina peninga úr neinum banka þegar hann síðan skammtaði sér ofurlaun og ofur-eftirlaun þegar hann réð svo sjálfan sig í Seðlabankann.

Núna er hann búinn að leysa til sín aftur part af bönkunum með fé okkar skattborgara úr sjóðum Seðlabankans. Er ekki reglan í markaðshagkerfi sú að selja dýrt og kaupa ódýrt? 84 milljörðum var pungað út fyrir Glitni takk fyrir.

Kanarnir vildu ekkert með íslenska Seðlabankann hafa en gerðu samninga við alla hina Norðurlandabankana í síðustu viku. Bússi kóngur sagði fyrir einungis 4 árum þegar Dabbi heimsótti hann "Mr. Oddsson is a friend of mine" En hvar er Bússi vinur Dabba nú? Gat Dabbi ekki hringt í vin sinn og beðið hann að kippa í réttu spottana? Hann hefur nú alveg gert svoleiðis áður, og svo vinnur Bússi við það að kippa í spotta fyrir rétta vini.

Það sem stendur upp úr er að Dabba hefur líklega loks tekist að knésetja hið illa veldi Baugs eftir ítrekaðar tilarunir. Þeir áttu nefnilega stærstan hluta í Glitni og hafa þar af leiðandi tapað gríðarlegu fé í allri ringulreiðinni.

Dýr sjúkrahúslega

Ég hélt að Króna gamla væri dáin og var meira að segja búinn að skrifa minningargrein. Hún hefur þá bara verið á sjúkrahúsi allan tímann. Ansi dýr sjúklingur það.

Mafíuríkin

Fyrirtæki eru oft dæmd fyrir samantekin ráð, s.s. verðsamráð. Íslenskir grænmetisseljendur fengu á baukinn fyrir nokkrum árum og svo olíufélögin stuttu síðar, enda aðför að neytendum. En stærstu verðsamráðssamtök heims, OPEC, eru það öflugt batterí að ekki nokkrum manni dytti í hug að reyna að snerta á þeim. Vörubílstjórar ættu að reyna að flauta fyrir utan þeirra höfuðstöðvar og sturta skít á tröppurnar og láta öllum illum látum, það myndi nú lítið þýða. Held reyndar að OPEC hafi engar eiginlegar höfuðstöðvar. Samtök olíuframleiðsluríkja hafa líklega skrifstofur í stjórnsýslubyggingum allra ríkjanna.

Varla fara stjórnvöld ríkjanna að siga eigin lögreglu á skrifstofur sínar vegna gruns um samráð, enda fitna ríkissjóðir landanna meir og meir eftir því sem þeir ná að skrúfa verðið upp með öllum tiltækum ráðum. Raunar allir ríkissjóðir heims hljóta að tútna út þegar verðið hækkar, meiri eldsneytisskattar í kassann. Hver fagnar ekki fleiri aurum í kassann hjá sér, það eru hvort eð er smælingjarnir sem taka skellinn.

Hráolíuverð nálgast 130 dali

Orð sem enginn skilur

Alltaf eru sögð reglulega í fréttunum einhver voða fín orð sem ekki nokkur venjulegur meðaljón skilur. Er það vegna þess að pólitíkusum og bissnessliði finnst svo flott að slá um sig með voða kúl frösum eða er þetta bara af því að við hin erum svo heimsk? Skilja Nonni í Breiðholtinu eða Gunna á Raufarhöfn þessi orð?

-Skuldatryggingaálag
-Vogunarsjóðir
-Freistnivandi
-Skortstaða
-Lánalína
-Lánveitandi til þrautavara
-Teravattsígildi
-Línuívilnun
-Aflamark
-og svo auðvitað, hin margumtalaða verðbólga

Alltaf að læra...

Fór og heimsótti Dabba bankastjóra í $eðlabankanum í dag og lærði nýtt orð af honum þegar hann hélt svaðalega ræðu, m.a. um það að gjaldeyrisforðinn hafi verið tvöfaldaður árið 2006 og eiginfjárstaða $eðlabankans styrkt og slíkt blabla.

Dabbi sagði orðrétt: "Ríkisvaldið hefur lýst yfir vilja til að efla þessa stöðu enn, en um leið verður að gæta þess að skapa ekki freistnivanda." FREISTNIVANDI? Ég velti strax vöngum yfir þessu skrítna orði og greinilega voru fleiri í salnum að því. Þetta ku vera eitthvað fjármála- og viðskiptalingó. Er freistnivandi kannski bara það sem mannkynið á endalaust við að etja? Freistingarnar eru við hvert fótmál, það er auðvitað mikill vandi. Bankarnir freistast mikið til að taka áhættur til að geta grætt meira, og Seðlabankinn gæti þurft að taka á sig skell ef þeir tapa og illa fer, kannski Dabbi hafi verið að meina það.

FL Gubb - must come down!

Eitt sinn söng hljómsveitin Blood, sweat and tears ansi fínt lag sem heitir Spinning wheel  þar sem sungið er "what goes up must come down" Þeir kumpánar höfðu svo sannarlega lög að mæla. Allt fína útrásar- og verðbréfapakkið á Íslandi virðist eiga að vita allt um þessa einföldu staðreynd, en nánast heil kynslóð af verðbréfaguttum sem komið hefur til skjalanna á undaförnum árum virðist halda að markaðurinn geti aðeins farið upp og aftur upp.

Hluthafar og forkólfar í FL Gubb virðast vera búnir að steingleyma því að það sem fer upp verður að koma niður aftur.  Í fréttaflutningi af málum tengdum félaginu undanfarna daga segja fréttamiðlar um stórfréttir að ræða, en gleyma jafnframt því að áhættufjárfestingar eru nefnilega áhættu-fjárfestingar. American Airlines og Þýski Commerz bank voru svo sannarlega slíkar fjárfestingar eins og flestar fjárfestingar félagsins. En samt kemur þetta fólki þvílíkt á óvart þegar "eignirnar gufa upp" eins og einhver miðillinn sagði þegar eignir Bakkavarar rýrnuðu á hlutabréfamörkuðum. "Eignirnar" fara bara sömu leið og þær komu, upp úr talnaleikfimi Kauphallarinnar. Þetta er afar einfalt og þessir snillingar ættu einmitt að vita þetta.

En hvurn fjandann kemur mér það við þótt Hannes Smárason sé að tapa öllu aftur og að einhverjir nokkrir hluthafar séu að súpa seyðið af fáránlegum fjárfestingum Eff Ell Gubb? Þarna er nú bara á ferðinni þessi aldagamla staðreynd about ups and downs, win some - lose some. Fjölmiðlar ættu að hætta að snobba endalaust fyrir fjármálageiranum og auðmönnunum og koma sér niður á jörðina. Þetta eru ekki eins miklar stórfréttir og margir þeirra segja. Meira að segja við smælingjarnir úti í bæ vissum alveg að það kæmi að því hlutabréfin færu að þokast niður á við aftur og eitthvað af áhættufjárfestingunum myndu koma í bakið á íslenska efnahagsundrinu. Það er jú kannski frétt nú þegar komið er að því, en ekki aðal málið og fyrsta helst í fréttum hvað einhverjir kallar eru að gera í sínum einkafyrirtækjum. Fréttirnar ættu frekar að snúast um að þessir fjármála- og bankafuglar eru komnir með leyfi til að setja nánast sínar eigin leikreglur og stjórnvöld taka andköf af hrifningu þegar minnst er á þessa snillinga og galdramenn, sem stjórna nú á dögum líka hvaða vexti og upphæðir ég þarf að borga af lánunum mínum. Fyrsta frétt ætti að snúast um hvað lánin hans Jóns í Breiðholtinu eru að hækka við þessar bölvuðu æfingar sem þessir snillingar standa fyrir og koma niður á almúganum á endanum.

Niðri í $eðlabanka situr svo Kóngurinn í hvelfingu sinni, löngu búinn að missa tökin á skrímslinu sem hann skapaði sjálfur og ræður ekki neitt við neitt þrátt fyrir alls kyns stýrivaxtaleikfimiæfingar.